-
1 λίθος
A stone, Hom., etc.; esp. of the stones thrown by warriors, τρηχὺς λ., λ. ὀκριόεις, Il.5.308, 8.327; also, stonequoit, Od.8.190;ἑλέσθαι.. ἐκ γαίας λίθον A.Fr.199.4
; of building- stones,λίθοι βασιλικοί PSI4.423.28
, PCair.Zen.499.20 (both iii B.C.): prov., ; λίθον ἕψειν 'to lose one's labour', Ar.V. 280; also of stupid persons, 'blockheads', , cf. Thgn.568, Pl.Hp.Ma. 292d, Gal.9.656; λ. τις, ou) dou/lh Herod.6.4; προσηγορεύθη διὰ τὸ μὴ φρονεῖν λ., of Niobe, Philem.101;ὥσπερ λίθον ζῆν Pl.Grg. 494a
sq.; λίθῳ λαλεῖς prov. of ἀναίσθητοι, Macar.5.61.2 stone as a substance, opp. wood, flesh, etc.,ἐπεὶ οὔ σφι λ. χρὼς οὐδὲ σίδηρος Il.4.510
; λαοὺς δὲ λίθους ποίησε turned into stone, petrified, 24.611, cf. Pl.Smp. 198c; so [νῆα] θεῖναι λ. Od.13.156
; as an emblem of hard-heartedness, , cf. Theoc.3.18.II λίθος, ἡ, twice in Hom., Il.12.287, Od.19.494, just like masc., also in Theoc.7.26, Bion Fr.1.2: later mostly of some special stone, as the magnet is called Μαγνῆτις λ. by E.Fr. 567 (but ἡ λίθος simply in Democr.11k, Arist.Ph. 267a2, cf. v.l. de An. 405a20); also Λυδία λ. by S.Fr. 800 (but in B.Fr. 10 J. Λυδία λ. = touchstone); Ἡρακλεία λ. by Pl. Ion 533d, Epicur.Fr. 293; so of a touchstone, Pl.Grg. 486d; ἡ διαφανὴς λ. a piece of crystal used for a burning-glass, Ar.Nu. 767, cf. Luc.Alex.21; χυτὴ λ. was perh. a kind of glass, and so an older name for ὕαλος, Epin.1.8 (the same thing as the ἀρτήματα λίθινα χυτά in Hdt.2.69; cf.τὴν ὕαλον.. ὅσα τε λίθων χυτὰ εἴδη καλεῖται Pl.Ti. 61c
); λ. = precious stone is fem. in Hp.Nat.Mul.99, IG22.1421.92, 1460.21, but masc. in Hdt.2.44, etc.; in the sense of marble mostly masc.,λευκὸς λ. Id.4.87
(simplyλίθος 1.164
), S.Fr. 330 (λευκοὶ λ. is opp.πέτρινοι λ. Supp.Epigr.4.446.8
([place name] Didyma));Πάριος λ. Pi.N.4.81
, Hdt.3.57;Ταινάριος λ. Str.8.5.7
; λ. Θάσιος, Αἰγύπτιος, etc., Paus.1.18.6, etc.;κογχίτης Id.1.44.6
;κογχυλιάτης X.An.3.4.10
; butΠαρία λ. Theoc.6.38
, Luc.Am.13; cf. λυχνίας, -ίτης; πώρινος λ. tufa, Hdt.5.62.2 collectively, πέφυκε λίθος.. ἄφθονος, ἐξ οὗ .. X.Vect.1.4.IV at Athens, λίθος, ὁ, was a name for various blocks of stone used for rostra or platforms, as,2 another in the ἀγορά used by the κήρυκες, Plu.Sol.8; prob. the same as ὁ πρατὴρ λ., on which the auctioneer stood when selling slaves, etc., Poll.3.78, cf. 126.3 an altar in the ἀγορά, at which the Thesmothetae, arbitrators, and witnesses took their oaths, Philoch.65, D.54.26 (restored from Harp. s.v. λίθος), Arist.Ath.7.1, 55.5, Plu.Sol.25; cf. λιθωμότης.V piece on a draughtboard, Alc.82, Theoc. 6.18, cf.γραμμή 111.1
: hence pron.,πάντα λίθον κινεῖν Zen.5.63
(who explains it differently).VI Medic., stone in the bladder, calculus, Arist.HA 519b19, Hp.Morb.4.55, al.VII Δία λίθον ὀμνύναι, = Lat. Jovem lapidem jurare, Plb.3.25.6.VIII λίθοι χαλάζης hail- stones, LXX Jo.10.11.IX λ. ὁ οὐ λ. the philosophers' stone, Zos. Alch.p.122 B.
См. также в других словарях:
Σοὶ δ’αἰεὶ κραδίη στερεωτέρη ἐστὶ λίθοιο. — См. Каменное сердце … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
Каменное сердце — (иноск.) жестокое. Ср. Маменька, я чувствую. Что̀ у меня каменное что̀ ли, сердце то. Я, вѣдь, понимаю, что вамъ эта жизнь не нравится... Вамъ не нравится, ну, я и оставлю: я для васъ это удовольствіе сдѣлаю. Островскій. Старый другъ лучше новыхъ … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
λίθος — ο (AM λίθος, ὁ Α και λίθος, ἡ) 1. τεμάχιο πετρώματος ή βράχου, πέτρα, λιθάρι (α. «τρηχὺς λίθος», Ομ. Ιλ. β. «στερεὴ λίθος», Ομ. Οδ. γ. «σοὶ δ αἰεὶ κραδίη στερεωτέρη ἐστὶ λίθοιο», Ομ. Οδ.) 2. ιατρ. σύγκριμα που σχηματίζεται στα διάφορα όργανα και … Dictionary of Greek
